1930

Gedenkboek

50 jaar RijksHBS

blad 19

Mans in volle werkzaamheid terugvond. Ruim 42 jaren heeft hij er gewerkt, lief en leed gedeeld, totdat ook voor hem, in 1926 het uur van scheiden sloeg.

Welk een vloed van herinneringen!
Was ik een goed leeraar? Heb ik mijn plicht gedaan? Wel bewust, dat ik, toegevend aan mijn vurig Fransch temperament, vaak onbewust gevoelige harten heb gewond, heb ik, vooral in latere jaren wel eens een meaculpa gesproken. Gelukkig heb ik de overtuiging gekregen, dat mijn leerlingen met het fijne gevoel der onbedorven jeugd, voelden, dat het niet zoo kwaad was gemeend : zij hebben dan ook naar ik hoop alleen het goede onthouden vooral, wanneer zij, later in het volle leven getreden, vaak moesten ondervinden, hoe weinig hart en liefde er in de wereld bestaat.

Vooral namelijk de hoogtepunten in mijn leven als leeraar hebben mij doen begrijpen, dat ik een plaatsje heb gevonden en behouden in veler harten.
 

Toen de Heer Steyns in 1905 zijn zilveren feest als Directeur van de
eveneens jubileerende R.H.B. School vierde, had ik de eer en het genoegen als oudste leeraar een woord van huldiging te spreken, waarin ik er o.a. op wees, dat Directeur Steyns dankzij zijn goedhartigheid wel eens te toegevend was voor lastige leerlingen, die hem later daarvoor zeker zeer dankbaar zijn geweest.

In 1909, toen ik zelf mijn zilveren feest vierde werd ik bijzonder hartelijk gehuldigd, zoowel door mijn Collega's als door mijn oud-leerlingen en leerlingen. Deze huldiging veel te vleiend voor de eigenliefde, die in elken mensch sluimert, was mij een aansporing, om met nieuwen moed mijn taak voort te zetten.
Toen in 1925 de Directeur, de Heer van der Meer de dag vierde, waarop hij vóór 40-jaren in het onderwijs was